Πριν κλείσω τα μάτια..
- Written by Δέσποινα Πασχαλίδου
- Be the first to comment!
Άρθρο της Δέσποινας Πασχαλίδου
Μετά από καιρό σκέφτηκα κάτι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας, όπως τότε, το Μάιο του ’12 που είχα σκεφτεί τελευταία φορά. Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγω τελευταία να σκέφτομαι για να διευκολύνω την καθημερινότητά μου. Δεν χρειάζεται άλλωστε, η τεχνολογία είναι τόσο καλή μαζί μου που σκέφτεται εκείνη για μένα και έτσι εμείς σιγά σιγά ξεσυνηθίζω τη σκέψη, τη βγάζω από τα χόμπι μου. Το κινητό μου διαλέγει το μπαρ που θα πιώ το ποτό μου, τη χώρα που θα ταξιδέψω, τους φίλους που ταιριάζουν στο προφίλ μου. Μου λέει αν το καρπούζι είναι γλυκό και το ψάρι χωρίς αγκάθι. Οπότε μηδέν σκέψη, τέλειο;
Θεωρώ λοιπόν ότι η παγκοσμιοποίηση σήμερα δεν είναι όπως άλλοτε που την άκουγες και η φαντασία σου κάλπαζε σε κάτι ασύλληπτο και αχανές, ο παν-κόσμος.!
Άσε που σε κάποιους το πρόθεμα παν θυμίζει τον πανικό, υπεύθυνο για κρίσεις και ψυχαναλύσεις στις μέρες μας.
Αυτό κι αν δεν είναι χαοτικό !
Η παγκοσμιοποίηση λοιπόν σήμερα έχει όνομα … και την λένε ΙΚΕΑ ! Μάλιστα ΙΚΕΑ !
Γιατί μην μου πείτε ότι νοείται στην εποχή μας σπίτι φοιτητή ή και εργαζόμενου, άνεργου, καλλιτέχνη ή διανοούμενου που να μην έχει έστω και ένα φωτιστικό, ένα καναπέ, ένα κρεβάτι ή ένα χαλί ΙΚΕΑ ?
Άσε ή ψυχοθεραπεία που κάνεις και οι ιδέες που παίρνεις όταν πηγαίνεις στο κατάστημα, μπορείς να επιπλώσεις διακόσια σπίτια, σιγά .. τι κι αν δεν τα έχεις!! Και μεταξύ μας, λογικό να έχει τόση ζήτηση το εν λόγω κατάστημα. Αφού είναι φθηνό, τόσο φθηνό που τελικά ποτέ δεν μπορείς να αγοράσεις όλα όσα χρειάζεσαι.. παράξενο ε?
Τέλος πάντων, ας μην το φιλοσοφήσω άλλο και με βρει κάνα κακό. Εγώ ένας φυσιολογικός, δυτικός άνθρωπος είμαι, μια κομμώτρια με έπιπλα Ιkea, iphone, ανταύγειες σαντρέ, ρούχα Η&M και τσάντες hunter. Δεν τρώω κρέας γιατί λυπάμαι τα ζώα και γυμνάζομαι τακτικά. Και ευτυχώς που είμαι τέτοια γιατί η γειτονιά μου είναι γεμάτη γυμναστήρια και vegetarian καταστήματα. Τι θα’ κανα αν ήμουν αλλιώς? Ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω.
Φυσικά και διαβάζω εφημερίδα και είμαι ενήμερη για την παιδική εργασία στην Ινδία, για ποια με πέρασες, για καμιά άσχετη;
Όταν ο Ροΐδης έγραψε την Πάπισσα Ιωάννα, έργο που αφορίστηκε, μεταφράστηκε σε 35 γλώσσες και τελικά θεωρήθηκε κόσμημα για την παγκόσμια Λογοτεχνία, ο συγγραφέα το προλόγισε λέγοντας πως πρόθεσή του είναι να αφυπνίσει το ναρκωμένο αναγνωστικό κοινό. 150 χρόνια μετά, ο ίδιος δυτικός πολιτισμός, πιο ναρκωμένος από ποτέ, παρακολουθεί την ζωή του σαν να βλέπει ταινία dolby, τέλεια εικόνα, τέλειος ήχος, για τα άλλα ποιος νοιάζεται. Και μιάς και μιλήσαμε για Λογοτεχνία, σκέφτομαι ο Όμηρος, ο Οράτιος και όλοι αυτοί οι «πνευματικοί πατέρες», αν ήξεραν πως θα χειριζόμασταν την γνώση μας χρόνια μετά, θα την γεννούσαν ή θα την έκαναν έκτρωση για να μας αφήσουν ορφανούς μέσα στη απληστία μας;
Αχ να, κάτι τέτοια λέω και θα με περάσετε για καμιά πνευματικιά!
Εγώ πριν κλείσω τα μάτια μου δυο πράγματα θέλω να’ χω καταφέρει: να ανοίξω δικό μου κομμωτήριο και να αγοράσω τον καναπέ του ΙΚΕΑ το σκούρο, το μασίφ, τον ακριβό!
P.S. Η φίλη κα Δέσποινα Πασχαλίδου είναι καθηγήτρια φιλόλογος από την Θεσσαλονίκη)