Menu

Γαβαθάς Λέσβου

Ο Κάμπος Άντισσας και ο Γαβαθάς είναι οι παραλίες και τα λιμανάκια της Άντισσας, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού σε απόσταση 76 χλμ. από τη πρωτεύουσα Μυτιλήνη. 

Επίνειο της Άντισσας είναι ο Γαβαθάς, μια ονειρεμένη παραλία που προσφέρεται και για ψάρεμα. Κοντά στην παραλία λειτουργούν ταβέρνες που σερβίρουν όλες τις παραδοσιακές συνταγές. Στον Γαβαθά λειτουργούν ξενοδοχείο και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Ο Γαβαθάς είναι χτισμένος πάνω σε γραφική τοποθεσία. Εκτός από την κύρια παραλία του, υπάρχουν και άλλες μικρές βραχώδεις παραλίες στην άλλη πλευρά ιδανικές για ψάρεμα με ψαροντούφεκο, όταν η θάλασσα δεν είναι φουρτουνιασμένη. Επίσης υπάρχει η μικρή γραφική εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα που βρίσκεται χτισμένη στα βράχια πάνω από το χωριό.

Οι περισσότεροι από τους τουρίστες που έρχονται είναι πλέον «μόνιμοι» αφού έρχονται κάθε χρόνο στο χωριό και αποτελούν πλέον μέρος του. Πολλοί έχουν αγοράσει σπίτια στην περιοχή. Γενικά ο Γαβαθάς είναι ένα πολύ ήσυχο μέρος, με νυχτερινή ζωή σχεδόν ανύπαρκτη, που περιορίζεται σε ότι συμβαίνει στην παραλία και στα λιγοστά τοπικά καφενεία.

Read more...

Kάμπος Άντισσας Λέσβου

Ο Κάμπος Άντισσας και ο Γαβαθάς είναι οι παραλίες και τα λιμανάκια της Άντισσας, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού σε απόσταση 76 χλμ. από τη πρωτεύουσα Μυτιλήνη.

Η παραλία του Κάμπου είναι μια απέραντη αμμώδης παραλία γεμάτη ελαιόδεντρα, οπωρώνες, αγροκτήματα και κήπους που φτάνουν μέχρι την ακτή. Το κυρίαρχο χρώμα είναι σίγουρα το πράσινο που σε συνδυασμό με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας δημιουργεί μια εικόνα ονειρική.

Όταν ο άνεμος έρχεται από τα βορειοανατολικά υπάρχουν μεγάλα κύματα. Όταν φυσάει από το νότο η θάλασσα είναι ήρεμη.

Η θάλασσα του Κάμπου είναι πεντακάθαρη, πολύ συχνά με τεράστια κύματα που την κάνουν ιδανική για surfing. Από την άλλη, τις φορές που είναι ήρεμη μπορείς να κολυμπήσεις άφοβα στα καθαρά νερά της παρέα με τα ψαράκια του βυθού της.

Read more...

Το πανέμορφο εκκλησάκι μας "η Αγία Κυριακή.."

Κακοτράχαλη η πορεία, αλλά το σημείο του ξωκλησιού σε αποζημιώνει, με πραγματικά μια θέα που σου κόβει την ανάσα. Το εκκλησάκι της Αγ.Κυριακής  όμορφο και ταπεινό, δεν μαρτυράει την παλιά ένδοξη εποχή του “Kεντρικόν Mετόχιον του Κρεωκόπου”, σύμφωνα με πηγή που αναφέρει ο Πάνος Φραγκέλλης στο βιβλίο του “H Άντισσα”. Από το μοναστήρι σήμερα δεν σώζεται σχεδόν τίποτα εκτός από δύο στέρνες που χρησιμοποιούταν για αποθήκευση νερού.

Το εκκλησάκι που υπάρχει σήμερα μεταγενέστερο αλλά υπάρχει στον τοίχο επιγραφή από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ενός φυγόδικου που βρήκε τότε προσωρινό κατάλυμα εκεί.

"Αγία μου Κυριακή που στο βουνό ψηλά σ’ έχουνε χτίσει βοηθησέ  με και εμέ όταν μου κάνουν κρίση.

Βοήθησέ με και εμέ, όχι να με γλυτώσεις

όσο το γρηγορότερο θάνατο να μου δώσεις.”

Η ανάβαση πλέον γίνεται με αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια οι προσκυνητές στη Χάρη της 7 Ιούλιου και όχι μόνο να είναι περισσότεροι.

Read more...

Σύλλογοι, Σωματεία και Οργανώσεις Άντισσας... (Μέρος 1ο)

Της Βάγιας Καρίνου

Αγάπησα και θαύμασα πιο πολύ το χωριό μου ,την Άντισσα, όταν μετά μια συζήτηση με έναν φίλο Αντισσαίο και με την αμέριστη βοήθεια της κ. Άννας Γλινού , υπεύθυνης των Γενικών Αρχείων του κράτους στη Μυτιλήνη, έφτασε στα χέρια μου ένα εκπληκτικό αρχείο συλλόγων, σωματείων και οργανώσεων που υπήρχαν στην Άντισσα από το 1927.

Read more...

Σύλλογοι και Σωματεία της Άντισσας... (Μέρος 2ο)

Της Βάγιας Καρίνου

Συνεχίζουμε την αναδρομή σε χρόνια παλιά, που ξεκινήσαμε σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας, για να γνωρίσουμε μια Άντισσα μέσα από σωματεία και συλλόγους που υπήρχαν στο χωριό από το 1923. Στο προηγούμενο αφιέρωμα ασχοληθήκαμε με συλλόγους που είχαν σαν σκοπό την ηθική, πνευματική, αισθητική , σωματική και μορφωτική διάπλαση όχι μόνο των νέων αλλά και όλων των Αντισσαίων των τότε χρόνων. Σειρά παίρνουν αγροτικά σωματεία και σύλλογοι που υπήρχαν στην Άντισσα για να προασπίσουν τα δικαιώματα και αυτών που κατείχαν κτηματική περιουσία αλλά και των απλών εργατών Γης.

Read more...

Φάρος Σίγρι, Μεγαλονήσι Λέσβου

Το Μεγαλονήσι είναι νησίδα στα δυτικά της Λέσβου, στο Σίγρι. Είναι περισσότερο γνωστό και ως Νησιώπη, αλλά και ως Μεγανήσι (σπανιότερα) και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση νησίδα της Λέσβου. Έχει μακρόστενο σχήμα -σαν καράβι-, με μήκος 2,57 χλμ. Μέγιστο πλάτος έχει 500 μέτρα και ελάχιστο 100 μέτρα. Το βόρειο άκρο της κλείνει τον κόλπο του Σιγρίου, δημιουργώντας ένα μεγάλο φυσικό λιμάνι στο οποίο αγκυροβολούν πλοία που διέρχονται το Αιγαίο και διαπερνούν τον Βόσπορο: "Ούτος είναι ο μόνος λιμήν ον οι ναυτιλόμενοι απαντώσιν από της Άνδρου μέχρις της Τενέδου" (Στράβων). Το έδαφός της είναι ηφαιστιογενές. Καλύπτεται από χαμηλή βλάστηση από φρύγανα - κυρίως αστιβή. Λίγα αρμυρίκια φυτεύτηκαν τη δεκαετία του 1970. Παλιότερα, νοικιάζονταν ως βοσκότοπος, ενώ οι φαροφύλακες που έμεναν στο Φάρο καλλιεργούσαν κηπευτικά.

Στη Νησιώπη υπήρχαν πάντοτε πολλά αγριοκούνελα. Πριν από λίγα χρόνια, μια επιδημία μείωσε επικίνδυνα τον πληθυσμό τους. Η Νησιώπη είναι δημόσιος και επισκέψιμος χώρος. Στα νοτιοανατολικά της νησίδας υπάρχει μια ωραία παραλία, κατάλληλη για μπάνιο. Στη Νησιώπη ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει χερσαία και θαλάσσια τμήματα απολιθωμένων κορμών. Σχεδόν σε όλη την έκταση του νησιού έχουν εντοπισθεί εκατοντάδες απολιθωμένοι κορμοί δένδρων, ιστάμενοι ή κατακείμενοι με εντυπωσιακούς χρωματισμούς. Η μεγάλη συγκέντρωση φυτικών απολιθωμάτων στην Νησιώπη την καθιστά ένα μοναδικό γεώτοπο. Στην δυτική πλευρά του νησιού η δράση των κυμάτων αποκαλύπτει γιγαντιαίους κορμούς κωνοφόρων (προγονικές μορφές Σεκόιας) αλλά και αγγειόσπερμων δένδρων που κείτονται στην ακρογιαλιά.

Στην θαλάσσια περιοχή γύρω από το νησί, ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει δεκάδες απολιθωμένους κορμούς δένδρων που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Την έντονη ρηξιγενή τεκτονική δράση που γνώρισε η περιοχή κατά το πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν μαρτυρούν τα δεκάδες ρήγματα που εμφανίζονται στην επιφάνεια και στις απόκρημνες ακτές του νησιού, ενδεικτικές της πρόσφατης αποκοπής του από την υπόλοιπη Λέσβο.Επίσης πάνω στο νησί υπάρχουν το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, θαυμάσιοι κορμοί απολιθωμένων δένδρων που ξεκινούν από τη στεριά και εκτείνονται στη θάλασσα, και ερείπια βασιλικής. Ένα καραβάκι εκτελεί συχνά δρομολόγια από το Σίγρι στην απέναντι όχθη, οπότε αν το επιτρέψει ο καιρός, μπορείτε εύκολα να τον επισκεφτείτε.

Read more...

Εθιμα της Πρωτοχρονιάς στη Λέσβο

Δεύτερος σταθμός του εορταστικού Δωδεκαήμερου η Πρωτοχρονιά, πρώτη μέρα του χρόνου κι εορτή του Μεγάλου Βασιλείου. Την παραμονή θα κρεμάσουν πάνω στην εξώπορτα ένα κλωνάρι ελιάς με πολλές ελιές για ευκαρπία, ένα κλαδί λισσό (κισσό), «για να λυσσάξουν τα καλά», ένα κλωνάρι βατσ’νιά, «για να κολλούν οι γαμπροί κι οι νύφες», αν το σπίτι έχει ανύπαντρες νέες ή νέους, κι ένα κλωνάρι συκιάς, όταν το σπίτι έχει ξενιτεμένο. Πρέπει τα κλωνάρια αυτά να μην κοπούν από κτήμα γρουσούζη, για να μην πάρουν τη γουρσουζιά του. Διαλέγουν κλωνάρια από κτήμα καλού και ευκατάστατου ανθρώπου, για να μπουν τα πλούτη και η καλοσύνη και στο δικό τους σπιτικό.   

     Η προσμονή μικρών και μεγάλων μέχρι να φτάσουν τα μεσάνυχτα είναι μεγάλη. Βέβαια η νοικοκυρά δεν σταματά τις ετοιμασίες. Σε περίοπτη θέση η βασιλόπιτα, με την τυχερή «παράδα» τυλιγμένη σε βαγιόφυλλο, με ένα σταυρό πάνω κι άλλα πλουμιά καμωμένα με ζύμη.      

Read more...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, στα χωριά της Λέσβου, έσφαζαν το γουρουνάκι που έτρεφαν όλη τη χρονιά και ξεχώριζαν το κρέας. Ένα μέρος θα το  κατανάλωναν νωπό, κατά τη διάρκεια των γιορτών, το υπόλοιπο θα το έκαναν λουκάνικα. ενώ ό,τι περίσσευε το κομμάτιαζαν, το έβαζαν σε καζάνι με λίπος και το καβούρντιζαν. Έριχναν έπειτα μπόλικο αλάτι και το συντηρούσαν μέσα σε πήλινα δοχεία, με το λίπος του, λόγω έλλειψης ψυγείου.

Στόλιζαν τα σπίτια τους για να ξεχωρίζουν στη γειτονιά, με διάφορα στολίδια  και αντί για δέντρο στόλιζαν κλαδιά από πεύκο. Την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και λέγανε τα κάλαντα. Η ανταμοιβή τους , τα παλιότερα χρόνια, ήταν σύκα, καρύδια ή κάποιο άλλο γλύκισμα των ημερών, π.χ. μελομακάρονα, ενώ σήμερα είναι χρήματα.

Read more...

Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών - Μανταμάδος Λέσβου

ΓΥΡΩ στο 10ο με 11ο αιώνα, όταν το Βυζαντινό κράτος μεσουρανούσε, οι Σαρακηνοί πειρατές βρίσκονταν κι αυτοί στις δόξες τους. Λυμαίνονταν τα νησιά του Αιγαίου, λήστευαν, έκαιγαν κι αιχμαλώτιζαν ανθρώπους, πού τους προόριζαν για τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
    Ή Λέσβος, πλούσια κι ελκυστική, είχε γίνει διαλεχτή λεία των κουρσάρων. Στην τοποθεσία Λεσβάδος, κοντά στο Μανταμάδο, υπήρχε μια αρχαία πολιτεία, ο Στένακας, και όχι πολύ μακριά της ένα μοναστήρι των Ταξιαρχών, πού ή ίδρυση του χάνεται στα βάθη των αιώνων.   

Το ιστορικό του το μαθαίνουμε από τη ζωντανή τοπική παράδοση, πού έφτασε ως τις μέρες μας.

    Ήταν οχυρωμένο σαν κάστρο με τείχη και πύργο, κι από νωρίς είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των πειρατών, πού το 'χαν βάλει πείσμα να το πατήσουν.
    Έτσι κάποια άνοιξη, ο αρχιπειρατής Σιρχάν, ένας άγριος και μελαψός γίγαντας, ζωσμένος το μπαλτά και τη σπάθα, κάλεσε το τσούρμο του και τους είπε:
    - Αυτή τη φορά, το δίχως άλλο, θα μπούμε στο μοναστήρι. Εγώ θέλω μόνο το χρυσό ποτήρι, πού λειτουργάνε οι καλόγεροι, για να πίνω το κρασί μου. Όλα τ' αλλά δικά σας.
    Ό ίδιος δεν θα 'παιρνε μέρος στην επιχείρηση. Δεν καταδεχόταν τέτοιες μικροδουλειές.
Έβαλαν πλώρη για τη Λέσβο. Πλησίασαν το μοναστήρι μεσάνυχτα και κρύφτηκαν στα δέντρα.
   

Read more...

Από τη Λέσβο με αγάπη

…Να, δες κι αυτή την φωτογραφία. Πες μου δεν είναι όμορφη; Οι δυο μας, εγώ κι εσύ Άννα μου, σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε, κι ας έφυγαν τόσα χρόνια μάτια μου. Όλες είναι όμορφες Άννα, όλα ήταν όμορφα μαζί σου… από την αρχή, από την πρώτη μέρα. Αλήθεια πώς έλεγαν αυτό το μέρος που διακρίνεται πίσω μας; Παράδεισο τον είχαμε ονομάσει. Θυμάσαι;

Ο Δήμος κρατούσε κάποιες παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που βρήκε στο υπόγειο του σπιτιού του και με θαυμασμό τις έβλεπε. Ξεχασμένες ακόμα κι από τον ίδιο αφού ήταν παραπεταμένες για χρόνια, κι αυτό το μαρτυρούσε η σκόνη και το ξεθώριασμα που είχαν πάνω τους. Τα χέρια του έτρεμαν και η συγκίνησή του για άλλη μια μέρα ήταν ολοφάνερη. Η γέρικη καρδιά του χτύπησε ξέφρενη και το σώμα του ένα ρίγος διαπέρασε, γεγονός που τον ανάγκασε να ζητήσει άμεσα από κάπου να σταθεί. Με τα βήματά του να σέρνονται κατάφερε να φτάσει μέχρι τον καναπέ του σαλονιού και χωρίς να χάσει χρόνο ξεκίνησε την αναδρομή στις παλιές θύμησες της ζωής του. Για άλλη μια φορά.  

Read more...
Subscribe to this RSS feed

Ακολούθησέ μας