Ιστορίες του Κάμπου Νο5

 Το κατάστημα δούλεψε για τέσσερα ή πέντε χρόνια, κάπου μεταξύ 1981 - 1985 και ήταν ένας τόπος συγκέντρωσης για ανθρώπους που έμεναν το καλοκαίρι στην Άντισσα, στον Γαβαθά, στον Κάμπο, στα γύρω χωριά, ακόμα και στην Μυτιλήνη όπως προανέφερα. 

Θυμάμαι ότι παίρναμε ένα ελαφρύ ποτό ή μία μπύρα και στην συνέχεια για να μην ... ξεραθούμε από την δίψα όλο το βράδυ, φέρναμε κρυφά αναψυκτικά, από το απέναντι καφενείο και τα καταναλώναμε. Ο λόγος ήταν ότι στο καφενείο οι τιμές ήταν πολύ φθηνότερες. Τα δε σχέδια που καταστρώναμε για να τα περάσουμε εντός ήταν καταπληκτικά και η απόδειξη είναι ότι ποτέ δεν γίναμε αντιληπτοί από κανέναν. 

Το πρόγραμμα του καταστήματος ήταν ποικίλο. Από το "Beat It" του Michael Jackson και το "Hotel California" των Eagles, το "The Temple Of The King" των Rainbow και το "Enola Gay" των OMD μέχρι την "Αλάνα" με τον Γιώργο Νταλάρα και "Το Πουλί" με τον Χρηστάκη. Τα σουξέ όμως που θυμάμαι ιδιαίτερα ήταν το "Ska' Chou Chou" και το Καναρίνι Κίτρινο.

Ταυτόχρονα ήταν η εποχή που στη  μόδα ήταν το Break-dance, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται στην disco διάφορες χορευτικές φιγούρες, με ανθρώπους που είχαν δεμένο στα οπίσθια τους ένα μαξιλάρι. Αυτό είχε σαν συνέπεια κάποιοι από εμάς να προσπαθούν να τους μιμηθούν. Δεν θα ξεχάσω ένα πρωινό, που κατέφθασε ένας φίλος μου στο σπίτι, πανηγυρίζοντας και ανακοινώνοντας μου ότι πριν από λίγο, στο δικό του σπίτι, στην προσπάθεια του να κάνει μια απλή φιγούρα, εκτέλεσε κατά λάθος την φιγούρα με την ονομασία "ελικόπτερο" και την οποία θεωρούσε πολύ δύσκολη.

Η βραδιά όμως που έχει μείνει έντονα χαραγμένη στην μνήμη μου, είναι αυτή στην οποία μόλις φτάσαμε μας ανακοινώθηκε ότι θα διεξαχθεί διαγωνισμός χορού. Όποιος ήθελε να συμμετάσχει μπορούσε να το δηλώσει. Έτσι και έγινε λοιπόν, άρχισαν να δηλώνονται οι συμμετοχές και ορίστηκε και η τριμελής επιτροπή που θα τους έκρινε, με μυστική βαθμολογία. 

Υπήρχαν δύο φίλοι μου οι οποίοι αμφιταλαντεύονταν αν πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή. Ο ένας διέμενε το καλοκαίρι στον Γαβαθά κι ο άλλος παρότι έκανε το ίδιο, αυτή την βραδιά, δεν ξέρω για ποιο λόγο, έπρεπε να επιστρέψει στην Άντισσα όταν έφευγε από εκεί. Ο συγκεκριμένος μάλιστα δεν είχε τρόπο για να το κάνει και όλο το βράδυ έψαχνε να βρει κάποιον, για να τον πάρει μαζί του στο χωριό. Τελικά ήταν οι τελευταίοι που δήλωσαν συμμετοχή και ο διαγωνισμός ξεκίνησε.

Αυτή την εποχή ήμασταν χωρισμένοι σε ροκάδες και καρεκλάδες. Οι δεύτεροι ήταν αυτοί που άκουγαν disco μουσική και σήμερα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση, ενώ για τους πρώτους δεν νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω κάτι, αφού το είδος τους είναι διαχρονικό και απλώς μεταλλάσετε στα χρόνια που πέρασαν. Οι δύο φίλοι μου ήταν από τους πρώτους και η αλήθεια είναι ότι όταν ερχόταν στην disco χόρευαν τρία με τέσσερα τραγούδια, γιατί τόσο διαρκούσε το rock πρόγραμμα του καταστήματος, όταν υπήρχε.

Οι συμμετέχοντες άρχισαν να χορεύουν και ταυτόχρονα να είναι εκτεθειμένοι στο άγρυπνο βλέμμα της κριτικής επιτροπής. Όλοι οι διαγωνιζόμενοι αποθεώθηκαν από τις παρέες τους και καθ' όλη την διάρκεια της παρουσίας τους στην πίστα, δέχονταν τις συμβουλές των άλλων, με σκοπό να χορέψουν καλύτερα για να πάρουν το πρώτο βραβείο.

Όταν ήρθε η στιγμή να χορέψουν οι φίλοι μου, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Το γιουχάισμα πήγε ... σύννεφο, το ίδιο και τα κέρματα που έπεφταν εντός της πίστας. Χειροκροτήθηκαν δε από πολύ λίγους.

Τελείωσε ο διαγωνισμός και όλοι περιμέναμε την ετυμηγορία της επιτροπής. Όλοι, εκτός από τους φίλους μου, οι οποίοι απ' ότι είχα καταλάβει έκαναν την πλάκα τους και με αφορμή τον διαγωνισμό, βρήκαν την ευκαιρία να χορέψουν ένα τραγούδι, για το οποίο άλλες φορές μπορεί και να παρακαλούσαν για να ακουστεί στο κατάστημα.

Η επιτροπή όμως είχε διαφορετική γνώμη από την συντριπτική πλειοψηφία των πελατών και τους ανακήρυξε νικητές του διαγωνισμού. Η μεγαλύτερη δε τιμωρία για τους πελάτες ήταν ότι οι νικητές χόρευαν και δεύτερη φορά.

Το χρηματικό έπαθλο ήταν δύο ή τρεις χιλιάδες δραχμές στον κάθε έναν. Σε εποχές να πω, που η είσοδος με ποτό στην disco είχε εκατό δραχμές ή λίγο παραπάνω. Έτσι ο φίλος μου που αγωνιούσε για το πως θα γυρίσει σπίτι του, τώρα μπορούσε να καλέσει ένα ταξί και να επιστρέψει κανονικά. Δεν θυμάμαι μάλιστα αν τελικά έκανε αυτό ή βρήκε κάποιον για να φύγει μαζί του.

Κάπως έτσι τελείωσε αυτή η βραδιά.Μια βραδιά που είχε κάποιους να πετάνε κέρματα, κάποιους άλλους να τα μαζεύουν και να τα βάζουν στην τσέπη, με κερδισμένους και χαμένους.

Να πω βέβαια ότι στο τέλος το κλίμα είχε αντιστραφεί και τα παιδιά δέχονταν συγχαρητήρια, σχεδόν απ' όλους. Για την ιστορία, να αναφέρω ότι αυτό το βράδυ χόρεψαν το Highway Star των Deep Purple και το Smoke On The Water του ίδιου συγκροτήματος.

Κάποιες εποχές θυμάμαι δεν λειτουργούσε το ένα ηχείο της disco, με συνέπεια να προσπαθούμε να ακούσουμε τα τραγούδια που χορεύαμε, αφού περισσότερο δυνατά έφταναν στα αυτιά μας, οι ήχοι από τα μπουζούκια που είχε την ίδια ώρα το απέναντι καφενείο.

Μια φράση ηχεί κάθε μέρα στα αυτιά μου από αυτά τα χρόνια και σ' αυτή την disco. Την φωνάζει δυνατά υπάλληλος του καταστήματος προς τον d.j. κάποιο βράδυ και σε προχωρημένη ώρα: ΔΥΟ ΛΑΪΚΑ ΚΑΙ ΤΕΡΜΑ !

Θεολόγος